Michał Wręga (SEPE) – Selfie 2

Joanna Karpowicz, uznawana za jedną z najbardziej utalentowanych postaci współczesnej polskiej sceny artystycznej, rozpoczęła swój przełomowy malarski cykl z Anubisem w roku 2012. Egipskie bóstwo o głowie szakala, znane jako psychopomp i przewodnik dusz, jest w jej interpretacji bardziej niż tylko mityczną postacią – staje się symbolem głębokiej transformacji i odrodzenia.

Karpowicz przenosi Anubisa z dawnych czasów do współczesności, ukazując go nie jako stróża śmierci, ale jako towarzysza przejścia między światami – “akuszerem odchodzących”, jak określa go psychologia Jungowska. W jej pracach Anubis jest obecny w tych delikatnych momentach życia, które Jung określiłby mianem “Thin Places” – miejsc, gdzie granica między znanym nam światem a tym nieznanym staje się niezwykle subtelna.

Twórczość Karpowicz charakteryzuje się głębokim zrozumieniem ludzkich emocji i duchowości. Swoje obrazy, pełne nostalgii i symbolicznego znaczenia, maluje akrylem na płótnie i papierze, wykorzystując medium do wyrażania zarówno osobistych refleksji, jak i uniwersalnych prawd o ludzkiej egzystencji.

Artystka, znana z umiejętności łączenia tradycyjnych technik malarskich z nowoczesnymi narracjami, często flirtuje z popkulturą i współczesnymi kontekstami, czyniąc swoje prace zarówno dostępnymi, jak i głęboko refleksyjnymi.